Braziliaanse cinema:
Paixão perdida | Verloren hartstocht

Bert Ernste

Februari 2010

De film Paixão perdida (Verloren hartstocht) van Walter Hugo Khouri (1999) is een bijzonder liefdesverhaal, op intieme wijze verfilmd en met een fraaie muzikale ondersteuning.

De film vertelt het verhaal van Marcelinho, een jongen van 12 jaar, die in een rolstoel zit, niet spreekt en totaal afwezig lijkt. Hij is zo geworden na de dood van zijn moeder in een auto-ongeluk. Marcelinho woont in een kast van een huis met zijn vader en zus. De film begint als het hoofd van het huishouden een nieuwe verpleegster voor Marcelinho aanneemt.

Anna, de nieuwe verpleegster voor dag en nacht, kan het goed vinden met Marcelinho, die soms wat reageert. Ze neemt de jongen mee naar de kermis (niet zo’n succes) en naar een paardenstal (wel een succes). De huishodster vindt het eigenlijk beter dat Marcelinho maar thuis blijft in een beschermde omgeving. Regisseur en scenarioschrijver Khouri weet de relatie tussen Anna en Marcelinho mooi en intiem te verbeelden. Als Marcelinhos vader Marcelo thuis komt van een reis met zijn minnares veranderen de verhoudingen. De minnares voelt zich helemaal niet thuis nin het grote huis, met verpleegster Anna en heeft er moeite mee dat Marcelo nu ook aandacht heeft voor anderen dan zij zelf. De komst van de zus van Marcelinho, Berenice, versterkt een en ander.

Het grootste probleem is dat vader Marcelo verliefd wordt op Anna. Marcelinho krijgt dat door en ziet dat hij opnieuw beroofd gaat worden van zijn moederfiguur. Dar raakt hem in zijn ziel en hij herbelfeet het verlies van zijn moeder. Ook de andere relaties spelen een rol. De minnares van vader Marcelo, die vanaf het begin door heeft dat Anna concurrentie betekent, de huishoudster, die ziet dat Anna een steeds belangrijker rol krijgt en zus Berenice, die ook een en ander waarneemt.

Khouri brengt dat op subtiele wijze, heel ingehouden in beeld (uitgezonderd een of twee momenten met wat zware symboliek). Paixão perdida is een zeer intieme film, gesteund door de muziek met veel onderhuidse spanning.

Mooi gefilmd dus, prima acteurs, maar wat mij betreft een wat gezocht thema en een niet geheel overtuigend verhaal. Aan het einde van de film bleef ik met een wat onbevredigd gevoel zitten.

Index Braziliaanse cinema | Meer Brazilië | Contact