British flag  Bandeira brasileira
Plaatje familiewapen De Munnick

Plaatje Nederlandse vlag

~ Losse notities Nederland ~

Pijl naar links 2 Pijl naar rechts

Meer Nederland

Motorrijers in luchtige kleding * Paternalistische politie

2012/05 - In verkeersprogramma’s Blik op de Weg en Wegmisbruikers! spreken de politieagenten motorrijders zonder beschermende kleding met enige regelmaat op een erg belerende toon toe.

Let op, het gaat hier niet om een wettelijk voorschrift. Anders dan het gebruik van een helm is het dragen van beschermende kleding op de motor niet verplicht. Blijkbaar heeft de wetgever beslist dat dit de verantwoordelijkheid van de motorrijder is. Desondanks komt er dus een uiterst vermanend vingertje tevoorschijn, als de politie motorrijders in korte of spijkerbroek en/of zonder motorjas tegen komt.

Motorrijers in luchtige kleding Natuurlijk is het ontbreken van beschermende kleding heel erg vervelend als je een schuiver maakt. Het geeft nare verwondingen. Maar dan kun je net zo goed de lijn meteen doortrekken en tegen de motorrijder zeggen dat hij beter geen motor kan rijden vanwege de gevaren. Of tegen iemand in een klein, goedkoop auto’tje zeggen dat hij zich beter in een stevig mobiel kan voortbewegen, want als je in zo’n koekblik door een stevige auto wordt geraakt ... Tegen iedere automobilist in een personenwagen zou je kunnen zeggen dat die beter in een tank kan gaan rijden.

Het dragen van beschermende kleding op de motor is zeker verstandig, maar het belerende toontje van de politie tegen de motormuis zonder motorjas blijft vreemd.

De foto’s zijn genomen in Brazilië.


* Vertrouwelijke relatie patiënt-arts onder zware druk

Wie dacht dat een gesprek tussen medisch personeel en patiënt altijd privé is, komt bedrogen uit.

Naar nu blijkt neemt de televisieproducent Eyeworks op de spoedeisende hulp in het medisch centrum van de Vrije Universiteit (VUmc) in Amsterdam met maar liefst 35 op afstand te bedienen camera’s patiënten en medisch personeel op. Zo mogelijk vragen ze daar vooraf toestemming voor, maar ook als ze die toestemming niet hebben, gaan ze toch filmen en opnemen.

Citaat uit de gedragsregels volgens de Volkskrant: “Indien medische hulp voorgaat, wordt zo spoedig mogelijk en in het uiterste geval achteraf toestemming gevraagd.”

Dus u loopt als patiënt bij de eerste hulp in het VUmc een gerede kans dat daar televisiemensen en camera’s en geluidsappartuur meekijken en -luisteren naar de medische toestanden, die u meemaakt, zonder dat u iets is gevraagd.

Zelfs als er achteraf nooit fouten worden gemaakt door de televisiemakers, als ongewenste opnames meteen vernietigd worden en nooit worden uitgezonden (de eerste fouten zijn reeds gemaakt), dan nog is het totaal onacceptabel dat er mensen en machines meeluisteren naar uw medische toestanden, zonder dat u dat weet.

Het zou vanzelfsprekend moeten zijn dat het meekijken en -luisteren naar gesprekken tussen medisch personeel en patiënt uitsluitend en alleen mag na uitdrukkelijke toestemming. De microfoons en camera’s mogen helemaal niet aan staan, als die toestemming vooraf er niet is. Het idee dat er camera’s en microfoons aanwezig kunnen zijn in de behandel- en spreekkamers van het ziekenhuis, waarvan de patiënt niet kan zien of ze misschien aan staan, is op zich al onaangenaam.

Voor die vanzelfsprekendheid hebben klaarblijkelijk zowel het ziekenhuis van de Vrije Universiteit als de televisiemakers van Eyeworks een blinde vlek. De grenzen op het gebied van privacy zijn zwaar aan het schuiven.

Update 24 februari 2012: Het ziekenhuis trekt de stekker uit het programma. Overigens nog steeds niet, omdat het onethisch is dat televisiemensen, als dan niet met ingeschakelde camera’s en geluidsopnameapparatuur meeluisteren en -kijken met gesprekken tussen patiënt en medisch personeel. Ze denken daar nog steeds dat het probleem pas ontstaat bij het uitzenden. Nee dus: dat begint bij het meeluisteren en -kijken van onbevoegden.

Citaat uit de Volkskrant: “Volgens het VUmc blijkt dat de gehanteerde procedure, waarbij patiënten achteraf de beelden konden terugzien en dan alsnog konden weigeren mee te werken, niet tot het gevoel van veiligheid en zorgvuldigheid heeft geleid.”


* Energiebedrijven geheimzinnig over herkomst steenkool

2012/01 - Nederlands energie komt voor zo’n dertig procent uit steenkolen. Twee jaar geleden ontstond er ophef over het feit dat Nederland steenkolen betrekt van mijnbouwbedrijven, die op grote schaal de mensenrechten schenden. Dat gebeurt met name in Colombia, Zuid-Afrika en Rusland.

De Tweede Kamer hield een hoorzitting en de brancheorganisaties in de energiesector begonnen een zogenoemde kolendialoog. Nu, twee jaar later, blijkt uit een rapport van de Stichting Onderzoek Multinationale Ondernemingen (SOMO) dat de Nederlandse energiebedrijven nog steeds geen of onvolledige openheid van zaken geven, als het gaat om de herkomst van de in Nederland gebruikte steenkolen. Er is in die twee jaar door de ‘kolendialoog’ nauwelijks vooruitgang geboekt.

In de Volkskrant zegt de branche “Het doel is nog steeds de transparantie te verbeteren” en “Daar wordt nog steeds intensief over onderhandeld”.

Wie gelooft dat nog na twee jaar? De formulering dat daarover wordt “onderhandeld” zegt alles: over transparantie onderhandel je niet, als je een fatsoenlijk bedrijf bent, dat doe je gewoon. ‘Maatschappelijk verantwoord ondernemen’ heet dat. We roepen het wel in Nederland, maar we doen het te weinig.


Foto handbagage * Norse vliegwereld

2011/10 - De meeste mensen vinden het inmiddels gewoon, al het gedoe rond vliegreizen, maar ik kan er niet aan wennen. Natuurlijk moet er wel controle zijn vanwege terreur- en andere dreigingen, maar zodra je op het vliegveld aankomt, kom je toch in een wat vreemde wereld terecht.

Na het afgeven van je bagage op Schiphol moet je je paspoort laten zien aan de marechaussee. Dat heeft nog wel iets van ‘leuk, ik ga naar het buitenland’, al valt op dat de marechaussees het meestal niet nodig vinden om een groet te beantwoorden. Nors zwijgend doen de meesten hun werk.

Reis je binnen het Schengengebied dan volgt meteen daarop de controle van je bagage. Ook hier is het personeel overwegend nurks, al zijn er natuurlijk uitzonderingen. Een volzin kan er nauwelijks af. Hoe noodzakelijk de controles misschien ook zijn, is het te veel gevraagd dat het veiligheidspersoneel beseft dat het voor de reiziger vervelend is, zo’n controle? Riem af, zakken leeg, laptop uit de tas, soms schoenen uit. Doe dat met een opgewekt ‘goedemorgen/-middag/-avond’ en zo nu en dan een glimlach, zeg eens iets van “ja, het is even vervelend, maar voor de veiligheid” en het leven zou al veel aangenamer zijn, voor reiziger én veiligheidsbeambte.

Reis je naar buiten het Schengengebied, dan is op Schiphol de bagagecontrole bij de gate. Na die controle moet de reiziger wachten in een soort niemandsland. Er is geen toilet, geen drinkwaterfonteintje en er zijn te weinig stoelen. Bij vertraging geen prettige plek om opgesloten te zitten.

Na dat alles laat in het vliegtuig het tijdschrift van de luchtvaartmaatschappij een vliegwereld vol glamour zien. Wel, die tijd is duidelijk voorbij, al proberen de marketinglui, die het blad maken, ons anders te doen geloven.


Naam museum op muur * Te kleine tentoonstelling Rijksmuseum

2011/10 - Het Rijksmuseum moet woekeren met de ruimte, die de verbouwing over laat. Met de tentoonstelling De meesterwerken lukt dat goed. Een schitterende collectie, die zeer fraai is tentoongesteld. Ook de tentoonstelling Rembrandt & Degas mag er zijn, al lijkt de combinatie een tikje gezocht.

Het gaat echter mis bij de derde tentoonstelling, die het Rijksmuseum presenteert, Johan Maurits & Frans Post. Twee Nederlanders in Brazilië. Die tentoonstelling is zo klein, dat die eigenlijk geen naam mag hebben. De geschiedenis van Nederlands Brazilië is interessant genoeg, maar krijgt hier een wel erg magere behandeling. Drie kleine schilderijtjes van Frans Post en een aantal prenten. Dat is het wel zo’n beetje. Op de hoofdtentoonstelling beneden hangt nog wel een groot doek van Frans Post uit Nederlands Brazilië. Het is nogal suf om dat niet bij de toch al zo kleine tentoonstelling Johan Maurits en Frans Post te hangen.

Nee, dat had het Rijkmuseum veel beter gekund. ‘Het Rijks’ wilde blijkbaar iets te graag meedoen met het Brasil Festival Amsterdam.


Logo OV-chipkaart * Klantonvriendelijke OV-chipkaart

2011/06 - De OV-chipkaart is ons verkocht, of liever door de strot geduwd, onder het motto dat het zo gemakkelijk zou worden voor de reiziger. Inmiddels is wel gebleken dat het niet om de reiziger ging, maar om de vervoersbedrijven.

Wie niet anoniem reist en een incassomachtiging afgeeft voor automatisch opladen, moet desondanks een continu voorschot bij de vervoerders inleveren. Voor wie ook per trein reist, is dat bedrag maar liefst Euro 20. Een voorfinanciering dus. Waarom kan de reis niet achteraf via zo’n incasso betaald worden? De vervoerders zitten zo op miljoenen (miljarden?) van de reizigers en trekken daar rente van. Wie zijn geld terug wil moet daar evenwel administratiekosten voor betalen.

Wie een nieuwe kortingskaart van de NS krijgt (de NS vernieuwt elke twee jaar), heeft meestal ineens twee OV-chipkaarten, want het OV-chipkaartdeel van de oude heeft een andere looptijd en blijft dus geldig voor tram en bus.

Het saldo op de oude kaart moet de klant zelf over laten zetten op de nieuwe NS-kortingskaart, ook als dat met Euro 20 overduidelijk gericht was op de trein.

Wie voor eerste klas gekozen had op zijn oude kortingskaart, moet dat voor de nieuwe opnieuw aanvragen.

Beeld van een kaart en vele vervoerders Over al die complicaties en de door de klant te ondernemen acties staat niets in het begeleidend schrijven bij de nieuwe kortingskaart van de NS. Geen zaak van de NS, moeten ze gedacht hebben.

Alles behalve klantvriendelijk dus.

Verder moet je goed uitkijken welke paal je gebruikt voor in- en uitchecken op stations, waar meerdere vervoerders actief zijn, want elke vervoerder heeft zijn eigen palen. Verrekt onhandig voor de reiziger, vooral als deze ter plekke niet bekend is.

Wie durft er nog te beweren dat dit ten behoeve van de reizigers is gedaan? Nederland heeft er weer een mislukt project bij. De projecttrein dendert evenwel voort, reparatie blijft uit.


* Nederland als schoothondje van de Verenigde Staten

2011/04 - Oud-premier Balkenende is al eens het schoothondje van de Amerikaanse president Bush genoemd, omdat hij Nederland slaafs achter de Verenigde Staten aanlopend de Irakoorlog inloodste.

Ook de huidige regering in Den Haag wil maar wat graag doen wat de Verenigde Staten vragen. De nieuwe Afghanistanmissie met zijn schier onmogelijke Nederlandse (of liever Haagse) invulling om maar mee te kunnen doen (zie verderop ‘Nederlandse Afghanistan missie, kan dat?’) is er een voorbeeld van.

Ook is Nederland graag bereid om eigen burgers uit leveren aan de Verenigde Staten, als die daar om vragen. Minister van buitenlandse zaken Uri Rosenthal heeft al gezegd dat een verzoek om uitlevering van Robert Gonggrijp, betrokken bij Wikileaks, te zullen overwegen. Formeel een juist antwoord, maar het ontbreken van een verdediging van de vrijheid van meningsuiting dan wel van klokkenluiders, spreekt boekdelen. Gonggrijp speelde een rol bij het uitlekken van een video, waarop de zien is hoe de Amerikaanse strijdkrachten in Irak een journalist van Reuters ombrengen.

Het argument voor uitlevering aan de Verenigde Staten is altijd dat het land garanties geeft voor een goede rechtsgang. Dat zijn niet bijster overtuigende garanties, als je kijkt naar de schandalige behandeling van de militair Bradley Manning, die duizenden geheime documenten lekte, waar Gonggrijp een rol bij speelde. Manning werd tot voor kort zonder kleren in isolement gehouden, elk uur gewekt en ga zo maar door. Let wel, hij is nog nergens voor veroordeeld. Ook de jarenlange detentie zonder proces van terrorismeverdachten (velen onschuldig!) in Guantanamo Bay spreekt boekdelen over de rechtsgang in de Verenigde Staten.

Nederland zou dus niet zo klakkeloos moeten meewerken met de Amerikaanse justitie.

De IJslandse parlementariër Birgitta Jónsdóttir beschuldigt de Nederlandse regering ervan dat die te weinig doet om Gonggrijp te beschermen. Zij is de drijvende kracht achter het Icelandic Modern Media Initiative (IMMI), een pakket wetsvoorstellen voor meningsuiting, vrijheid van informatie en vrijheid van media.

Op 3 mei aanstaande, de Internationale Dag van de Persvrijheid, geeft Jónsdóttir de persvrijheidslezing onder de titel ‘Veiligheid versus Openheid’. Aanvulling 4 mei 2011: tekst van de lezing.


* Corruptie in Nederland

2011/04 - Topambtenaren speelden onder een hoedje met rederij Doeksen om het monopolie op de veerdiensten naar Vlieland en Terschelling van die rederij in stand te houden. Een concurrent werd geweerd, de prijzen bleven kunstmatig hoog. Dit blijkt uit vertrouwelijke e-mail, die door een klokkenluider naar buiten is gebracht.

Voorspelling: er vallen geen ontslagen, de topambtenaren blijven zitten, terwijl het natuurlijk gewoon corruptie is: machtsmisbruik om iemand te bevoordelen. Of er omkoping bij kwam kijken, is op dit moment niet bekend, maar maakt voor het machtsmisbruik niet uit.

Nog een voorspelling: als bekend wordt wie de klokkenluider is, krijgt deze het moeilijk. Zie hoe het ministerie van defensie klokkenluider Spijkers het leven zuur maakte (er werd onder meer een medisch rapport vervalst) en hoe klokkenluider Bos (bouwfraude) werd behandeld. Klokkenluiders verdienen een medaille, maar in Nederland zijn ze nauwelijks beschermd.


* Schietpartij Alphen: woordinflatie draagt bij aan angst

2011/04 - In Alphen aan de Rijn schoot vandaag 9 april 2011 een man zes mensen dood. Zestien anderen raakten gewond. De dader pleegde zelfmoord. Volgens waarnemend burgemeester Eenhoorn is het een “ramp die zijn weerga niet kent”.

Zou die burgemeester wel eens een krant lezen? Het nieuws volgen? Dergelijke incidenten, want dat zijn het natuurlijk, zijn er veel meer. Hoe zo “weerga niet kent”?

Afgelopen donderdag Rio de Janeiro: een man loopt zijn oude school binnen, schiet twaalf leerlingen dood en verwondt er twaalf. Virginia Tech universiteit (Verenigde Staten) 2007: 32 doden. Duitsland 2009: Tim Kretschmer schiet zestien leerlingen op zijn oude school dood. Duitsland 2002: Erfurt: zestien doden. Columbine High School, Verenigde Staten, 1999: twaalf doden. Zo kunnen we nog wel even doorgaan.

Bestuurders, houdt op met deze woordinflatie. Spreek alleen van een ramp bij grootschalige incidenten, waar grote aantallen mensen bij betrokken zijn. Denk aan grote aardbevingen en tsunami’s.

Veruit de meeste incidenten, groot of klein, kennen hun weerga al lang. Door overdreven en onware termen te gebruiken maakt u de gebeurtenis groter dan die is, waarmee u de angst alleen maar aanwakkert. Dergelijke incidenten zijn er altijd geweest en zullen er altijd zijn. Voor de direct betrokkenen zijn ze vreselijk, natuurlijk, maar desondanks zijn ze niet meer dan incidenten.


* Ideeënpolitie

2011/04 - De Nederlandse regering wil geweldsmisdrijven, die gemotiveerd zijn door discriminatie, dubbel zo zwaar gaan straffen.

Dat is natuurlijk principieel verkeerd, want justitie gaat daarmee gedachten van daders beoordelen. Dat is een weg, die je nooit en te nimmer op moet gaan. Beoordeel iemand uitsluitend op zijn daden en laat ieders gedachten vrij, hoe verwerpelijk die gedachten ook zijn.

Het is ook gewoon raar om een dader, die iemand zónder motief in elkaar slaat minder zwaar te straffen dan een dader, die hetzelfde doet met een racistisch motief.

Pijl naar links 2 Pijl naar rechts

Index artikelen | Contact