Braziliaanse cinema:
A hora mágica | Het magische uur

Bert Ernste

Maart 2010

De film A hora mágica (Het magische uur) (1998) van Guilherme de Almeida Prado is een visuele belevenis. De fotografie is prachtig en sfeervol. ‘Het magisch uur’ is in filmjargon het uur voor zonsondergang als het licht voor cineasten een speciale kwaliteit heeft. De film kent overigens veel meer ‘magie’.

A hora mágica vertelt het verhaal van een aantal acteurs, die in 1950 bij de radio werken voor het vervolghoorspel Um assasino está entre nós (Er is een moordenaar onder ons), dat gespeeld wordt met de zware dramatiek die toen gebruikelijk was. De hoofdpersoon Tito (Raul Gazolla) speelt in het hoorspel de slechterik. Tevens spreekt hij voor een film de rol in van de dappere held, die de harten van de vrouwen op hol brengt, maar een stemmetje van niets heeft. Dat levert al twee door elkaar lopende verhalen op. Daarnaast is er de lijn van het dagelijkse leven en die van de opkomst van de televisie. In het hoorspel en in het ‘echte’ leven vinden geheimzinnige moorden plaats. Uit te spreken met een sonore, dramatische stem: “Er is een moordenaar onder ons.”

Die lijnen lopen in de film op een fraaie, maar niet altijd meteen navolgbare manier door elkaar. Wat is realiteit, wat is fantasie? Wie is de mysterieuze fan van de stem van Tito, die bij hem intrekt. Heeft zij wat met de moord te maken?

De moord is evenwel maar een klein onderdeel van het verhaal, of wellicht beter gezegd: verhalen. Het gaat om de magie van de fantasie en hoe die door het ‘gewone’ leven heen loopt. Die mengeling wordt visueel schitterend verbeeld.

Het eind van A hora mágica was echter een beetje een anticlimax, wellicht kwam ik net wat fantasie te kort. De film is losjes gebaseerd op het verhaal Cambio de luces (Verandering van licht) van Julio Cortázar.

Index Braziliaanse cinema | Meer Brazilië | Contact