Braziliaanse cinema:
Kenoma
Bert Ernste
Maart 2010
In de film Kenoma (1998) van Eliane Caffé zien we hoe Jonas aankomt in Kenoma, een dorp ‘aan het einde van de wereld’. Er wonen landarbeiders, goudzoekers en kleine handelaars. Jonas blijft plakken, omdat hij zich aangetrokken voelt door Tari. Het leven in Kenoma is primitief.
Een van de bewoners, Lineu, wijdt zich al twintig jaar aan het bouwen van een motor, die geen energie nodig heeft. Een perpetuum mobile. Hij is geobsedeerd door zijn droom dat de eerste motor die geen energie nodig heft in Kenoma zal staan.
Gerônimo is de eigenaar van de molen en de belangrijkste man van het gebied. Hij ziet de inspanningen van Lineu met lede ogen aan, want hij vindt het verspilling van energie. Hij wil energie steken in de ontwikkeling van Kenoma. “Maar stel je nou voor dat ik die machine maak, dat is pas ontwikkeling.”
Jonas gaat Lineu helpen, niet omdat hij gelooft in het apparaat, maar omdat hij gefascineerd is door het doorzettingsvermogen van Lineu. Naar mate hij meer betrokken raakt bij het project, wordt het voor Jonas steeds moeilijker om zijn droom waar te maken om met Tari een relatie te beginnen.
De film heeft fraaie, verstilde beelden van het afgelegen plaatsje Kenoma en prachtige beelden van het enorme apparaat dat Lineu bouwt. Het filmen van verstilde beelden is zo constant dat je eigenlijk het hele verhaal, dat wil zeggen de drijfveren van de personen er zelf bij moet denken. De film is bijna louter visueel en weinig verhalend. Hij kon mij niet boeien.
Index Braziliaanse cinema | Meer Brazilië | Contact