~ Losse notities Nederland ~
1 
* Moet dat nou, die (media)hype over de Elfstedenzwemtocht??!!
2019/06 - Alle respect voor individuele sportprestaties, maar geven we alleen nog aan goede doelen, als er een happening omheen wordt georganiseerd? Is de goede zaak zélf niet goed genoeg meer?
> Zie ook: Hekel aan goede doelen
> Zie ook: Ondertussen deed KWF Kankerbestrijding weinig aan het ontmoedigen van roken
* Loze leuzen
2017/10 - De Rabobank heeft een nieuwe leus met bijbehorend gladde tv-spot.
Eerlijk gezegd geloof ik inmiddels helemaal niets meer van de mooie praat van grote bedrijven. De Rabobank was betrokken bij woekerhypotheken, het schandaal met rentederivaten voor het midden- en kleinbedrijf en bij het Libor-schandaal (rentemanipulatie). (Meer over te dure hypotheken van de grootbanken.)
Fraaie leuzen en pr-praat met prachtige reclamespotjes komen eigenlijk alleen maar glibberig over.
Foto groter door erop te klikken.
* Utrecht CS geopend, gaan ze het nu wel bijhouden?
2016/12 - Vandaag, 7 december 2016, wordt het nieuwe station van Utrecht officieel geopend. Dat gaat ongetwijfeld gepaard met fanfare en fraaie toespraken over hoe mooi het wel niet is geworden. Dat is zeker waar, gedeeltelijk dan, want er is er ook veel op Utrecht CS aan te merken. De reiziger is nogal eens vergeten.
Ook gaat alle aandacht nu uit naar de stationshal. De perrons, die aankomende passagiers het eerste zien, liggen er heel wat minder fraai bij. Bijgaande foto’s zijn uit september 2016. Toen was het onderhoud van de perrons erbarmelijk.
Er wordt blijkbaar maar weinig schoon gemaakt, de vlekken zag ik steeds opnieuw. Hebben ze bij de keuze van de materialen wel rekening gehouden met onderhoud? Gaan ze nu wel regelmatig schoonmaken? Of laten ze de boel de boel, zoals op station Arnhem Centraal?
Foto’s groter door erop te klikken.
* De marketingpraktijken van de Vereniging Eigen Huis
2014/02 - De Vereniging Eigen Huis biedt collectieve inkoop van energie aan. Een goed idee. Iedereen kan mee doen, ook niet-leden van de vereniging, zo stond in de e-mail van de werving. Om een offerte te krijgen moeten de cijfers van het energieverbruik worden verstrekt. Enige tijd later later valt een aanbod in de e-mailbrievenbus. Dan komt de aap uit de mouw: nu blijkt ineens dat lid worden van de Vereniging Eigen Huis toch nodig is om van het aanbod gebruik te maken. Weliswaar is het eerste jaar gratis, maar het is natuurlijk misleidend om te zeggen dat niet-leden ook mee kunnen doen.
De klacht over deze koppelverkoop en het feit dat de Vereniging Eigen Huis daar niet van meet af aan transparant over is, leidt tot excuses ... voor “het verkeerde gevoel hebben gegeven”, niet voor de vuige marketingpraktijken.
Die marketingpraktijken gaan gewoon door, zo blijkt als ik - ondanks mijn klacht - opnieuw een aanbod voor collectieve inkoop van energie krijg. Dan blijkt ook nog eens dat de e-mails van de Vereniging Eigen Huis geen link hebben om van de mailing list te worden verwijderd.
Pardon? Een consumentenorganisatie die doet aan koppelverkoop zonder dat vanaf het begin te melden? En geen opt-outlink in de mailings?
Achteraf was ik naïef om mee te doen, want ik had (toegegeven: jaren geleden) al eens een aanvaring met de Vereniging Eigen Huis gehad. Zij werkten samen met de verwarmingsfirma Feenstra Service. Leden kregen korting op diensten van Feenstra en de Vereniging deed elke twee jaar onderzoek naar het serviceniveau van die firma. Na een onthutsende serie slechte ervaringen met Feenstra vroeg ik dat onderzoek op. De Vereniging Eigen Huis wilde dat onderzoek niet overleggen. Hoogst waarschijnlijk deden ze dat onderzoek helemaal niet en was ook dat slechts marketingpraat.
Sponsoring door bedrijven is voor consumenten- en patiëntenorganisaties een potentieel hellend vlak.
* Druppelsgewijze informatie op het station
2013/10 - Knap onnozel, die borden op de Nederlandse stations. Ze hebben onder de groot weergegeven eindbestemming ruimte voor drie of vier regels tekst. De borden geven de tussengelegen stations echter met één regel tegelijk aan.
Wie zeker wil stellen dat hij/zij de goede trein heeft, moet naar het bord blijven staren totdat het betreffende station langs komt. Wie daarbij op het verkeerde moment even omkijkt, moet opnieuw beginnen.
Bij de meeste trajecten passen alle stations op die drie of vier regels ...
Zouden ze bij de spoorwegen denken dat de reiziger geen drie regels achter elkaar kan lezen?
Aanvulling maart 2017: Vier jaar later
eindelijk verbetering, ook op andere punten.
* Plofsluis
2013/08 - Jaren geleden fietste ik bij Nieuwegein al eens langs een rare betonnen bak boven het Amsterdam-Rijnkanaal. Daar stond toen een bordje op met ‘Plofsluis’. Dat is een woord dat nieuwsgierigheid wekt, dus thuis maar eens op zoek naar wat een ‘plofsluis’ dan wel is. Kort geleden ging ik er weer kijken.
De Plofsluis is onderdeel van de Nieuwe Hollandse Waterlinie. Die Hollandse Waterlinie moest delen van Nederland beschermen tegen een vijandelijke invasie door grote stukken Nederland onder water te zetten. Het in de jaren dertig van vorige eeuw gebouwde Amsterdam-Rijnkanaal was echter een lek in die waterlinie. Dus zou dat kanaal afgesloten moeten worden bij een intocht van de vijand.
Daartoe werd boven het Amsterdam-Rijnkanaal de plofsluis gebouwd: een reeks bakken van beton met een relatief zwakke bodem. Bij oorlogsdreiging kon de bodem worden opgeblazen, waardoor 40.000 ton zand, grind of puin naar beneden kwam en het kanaal afsloot. De bouw van de sluis begon in 1937, maar was nog niet klaar toen in 1940 de tweede wereldoorlog uitbrak.
Toen het Amsterdam-Rijnkanaal in 1952 gereed was, bleek de vernauwing bij de plofsluis al snel een belemmering voor de scheepvaart. Omdat het afbreken van de constructie te kostbaar was, is het kanaal toen om de plofsluis heen gegraven, waardoor die nu wat vergeefs boven het water hangt.
Het bordje ‘Plofsluis’ is inmiddels vervangen door een bord met ‘Heemstederbrug’. Een rare naam, want de ‘brug’ gaat nergens heen.
Fietsroute langs kanalen, gemalen en sluizen rond de stad Utrecht
* Tandem en agressieve kraaien
2013/07 - Als je op een op een tandem fietst, oogst je zelfs in fietsland Nederland nog steeds het nodige bekijks. ‘Hé, een tandem!’
Toch is een tandem eigenlijk ideaal, dus is het vreemd dat er zo weinig zijn. Het grote voordeel van de tandem is dat hij ‘gelijk schakelt’: is een van de fietspartners minder bedreven in het fietsen, heeft die minder uithoudingsvermogen of kracht, op de tandem fiets je samen verder en sneller dan als je allebei op een enkelvoudige fiets zit. Ieder levert energie naar vermogen, de snellere fietser hoeft zich niet aan te passen aan de langzame. Ook praten gaat gemakkelijker, want je zit dichter bij elkaar.
Er zijn tandems voor alle soorten gebruik. Sportieve, toertandems voor de lange afstand, op maat gemaakt en ga zo maar door. De tandemclub helpt u verder.
Onze tandem is trouwens een zeer gewone, inmiddels oude Gazelle, die volgens een vriend slechts in één kleur werd geleverd: bruin. Voor ons doen precies goed. Nou ja, een ander kleurtje had wel gemogen.
Tandem: warm aanbevolen.
Waarschuwing
Zoals de foto laat zien is fietsen niet zonder gevaar: ‘Let op agressieve
kraaien’ staat op het bord.
Fijn dat de overheid ons waarschuwt. Ik heb evenwel in de stad nooit een bordje gezien met: ‘Pas op agressieve brommers’. Die zijn veel gevaarlijker.
* ‘Overlastdonatie’
2013/06 - Kent u het woord ‘overlastdonatie’? Ik zag het vorige week voor het eerst bij een vestiging van Albert Heijn. Het woord is buitengewoon vreemd. Het gaat blijkbaar om een systeem waarbij de winkelier zonder tussenkomst van de bevoegde instanties een straf (schadevergoeding) kan opleggen aan bijvoorbeeld winkeldieven.
De nogal agressief gestelde website van de stichting, die een en ander verzorgt, beweert dat de rechtbank de benadering heeft goedgekeurd (vraag over juridische basis op deze pagina), maar je moet zelf op zoek gaan naar de uitspraak, want een directe linke geven ze niet. Drempels opwerpen heet dat. Hoe men in beroep kan gaan tegen de ‘overlastdonatie’ vermeldt de site ook niet, wat de eenzijdigheid tekent.
Dat geeft al aan dat er grote haken en ogen zitten aan het eigen rechter spelen door winkeliers, particuliere beveiligers en anderen zonder dat de bevoegde instanties eraan aan te pas komen, zoals ook Folkert Jensma betoogt in Lik op stuk, direct van beveiliger of portier.
Eigenlijk voel je al nattigheid bij het rare woord ‘overlastdonatie’.
Donatie? Dan denk je aan goede doelen. Het gaat om een schadevergoeding, die ook
nog eens gebaseerd is op een gemiddelde en niet wordt vastgesteld door een
onafhankelijke partij. Verhullend taalgebruik. Krom.
* Weerpaniek: land van angsthazen?
2012/12 - Tjonge, wat een heisa rond de sneeuw deze vrijdag. De Nederlandse Spoorwegen pasten op voorhand hun dienstregeling aan, in Gelderland gingen de bussen van Syntus de weg niet op. De media pakten uit met fotoseries. Daarop valt te zien dat het voor de zoveelste keer allemaal reuze meeviel, ondanks de weerswaarschuwingen die deden geloven dat er echt extreem weer aankwam.
Wat is dat toch met onze moderne maatschappij? De weerbureaus en de ANWB voorspellen ons met grote regelmaat zware weers- en verkeersproblemen, waarna het meestal helemaal zo’n vaart niet loopt. Zijn die voorspellers zo bang dat ze een keer echt rampweer onderschatten, dat ze nu elk slecht weer maar met alarmsignalen omgeven?
Wat is het toch met de openbaar-vervoersbedrijven, zoals de NS, die op voorhand hun dienstregeling aanpassen (de NS deed dat al heel vaak), waarna dat veelal geheel onnodig blijkt te zijn? Oprechte bezorgdheid over het in de soep lopen van de dienstregeling, of -net als de weersvoorspellers- te bang om fouten te maken? Of is het gewoon bedrijfseconomisch denken? Minder treinen laten rijden kost minder geld, dus wellicht denken ze bij de NS “laten we het weerbericht als excuus nemen”. De reiziger komt op de laatste plaats, dat is inmiddels wel duidelijk uit het hele OV-chipkaartgebeuren.
De titel van de fotoserie op de site van NRC was veelzeggend: ‘Nederland kleurt winters wit, maar laat zich niet kennen’. Hoe zo ‘Nederland laat zich niet kennen’? Het was rotweer en als je erdoor moest heel vervelend, maar meer dan dat was het niet. Zelfs de ooit zo bedaarde NRC huilt mee met de mediawolven: alles moet opwindend klinken, ook als er helemaal niet zo veel aan de hand is.
* NS-directeur roept reizigers op conducteur te helpen, maar waar is die
conducteur?
2012/11 - Nieuws van vandaag: de directeur van NS Reizigers vraagt het reizende publiek om conducteurs, die last hebben van agressie te helpen. Gezien de nare voorbeelden van agressie tegen conducteurs kun je weinig tegen de oproep hebben en ik hoop dan ook dat ik, als ik het mee maak, de moed en tegenwoordigheid van geest heb om adequaat te reageren.
Toch bekroop me ook een wat dubbel gevoel, want ik kom die conducteurs tijdens mijn treinreizen maar zelden tegen. Oftewel: waar zijn ze als wíj ze nodig hebben? Ooit waren er reclamefilmpjes op televisie, die ons moesten doen geloven dat de conducteurs er mede waren voor onze veiligheid en om service te verlenen (naast controle natuurlijk). Mooi verhaal, maar dan moeten ze zich vaker laten zien.
* Vliegen met de KLM: brood mee!
2012/08 - Met de KLM naar Wenen. Vertrek even na 12 uur. Lunchtijd. Ah, daar komt de catering. Het aanbod van de KLM: een lullig koekje en een minizakje zoutjes. Pardon?! KLM is toch geen prijsvechter? Een belegd broodje is toch wel het minimum, zeker op dit uur.
Op de terugweg, vertrek even na 14.00 uur, is het aanbod hetzelfde, al is het koekje wat substantiëler. We pakken net als op de heenweg, toen dat geen probleem was, zoutjes én een koekje. De stewardess vertelt ons uiterst onvriendelijk dat het het één of het ander is. Dat kun je toch ook normaal zeggen?
De klantenservice van KLM belt naar aanleiding van deze klacht en is het roerend met ons eens dat de catering zeker op lunchtijd wel wat substantiëler had mogen zijn, ook al omdat de reiziger uren tevoren al van huis is vertrokken. De medewerkster zal de klacht doorgeven aan de catering, zegt ze. We krijgen volmondige excuses en een fles wijn aangeboden. Netjes, al heeft de klantenservice het niet over het snauwen van het cabinepersoneel.
Echter: op de vraag of deze armoedige catering een gevolg is van bezuinigingen en dus normaal is (zoals ik vermoed) zegt de medewerkster dat ze dat niet weet (sic!). Dus voor de zekerheid toch maar brood meenemen, als je met de KLM vliegt.
* Mijn eerste smartlap
2012/06 - De eerste ‘smartlap’, die ik in mijn leven hoorde, was In een hutje in de duinen (Ik ga pappie tegemoet) gezongen door een klasgenoot in de derde klas lagere school. Tjonge, wat maakte dat toen indruk! Wat een treurnis, hoe zielig! Het zieke jongetje dat sterft: “Want het kleine levenslampje / Is die nacht stil uitgegaan”, terwijl hij, uitkijkend over zee, vergeefs wacht op de terugkeer van zijn vader die op zee is verongelukt.
“Mammie durfde niet te zeggen
Dat z’n Pappie nooit meer kwam
Dat een storm z’n schip deed zinken
en de wrede dood hem nam”
Het levenslied, in die tijd onder meer bekend door de Zangeres zonder naam, was toen niet helemaal ‘cultureel correct’. Dat wil zeggen dat de hogere kringen er wat op neerkeken als zijnde een wat goedkoop, sentimenteel volksvermaak. Dat het tranentrekkers waren met het nodige effectbejag is natuurlijk een feit.
Vele jaren later leerde ik de fado kennen, smartelijke liederen uit Portugal. Die mochten dan weer wel in ‘culturele kringen’, althans in Nederland waar we de fado typisch Portugees vonden. In Portugal vond de elite de fado te volks net als bij ons de smartlap.
Inmiddels is dat onderscheid tussen hogere en lagere kunst in beide landen goeddeels verdwenen. Er wordt niet meer zo op het levenslied neergekeken.
In het Museum van Speelklok tot Pierement (nu kortweg Museum Speelklok geheten) had ik begrepen dat het woord smartlap komt van een roldoek met een soort beeldverhaal dat straatmuzikanten meevoerden om nog meer emotie bij hun publiek los te maken dan de levensliederen al deden. Geëmotioneerde mensen geven meer geld. Volgens dit artikel is dat echter onjuist en komt het woord oorspronkelijk uit de Rooms-Katholieke liturgie.
Zie ook Friese en Braziliaanse fado.
* Koloniaal verleden: detectiveromans
2012/06 - Het is nu een kleine zeventig jaar geleden dat Nederlands Indië zich onafhankelijk verklaarde (1945) na meer dan honderd jaar Nederlands bestuur (en nog veel langer over delen van Indië). Er volgde een bloedige oorlog (de zogenoemde politionele acties), waarbij Nederland zich niet van haar beste kant liet zien.
De koloniale samenleving van Indië is verbeeld in een ongelofelijke hoeveelheid boeken, onder meer van P.A. Daum (bijvoorbeeld Ups & downs in het Indische leven) en Hella Haasse (Oeroeg, Heren van de thee, Sleuteloog). En natuurlijk Max Havelaar, of de koffij-veilingen der Nederlandsche Handel-Maatschappij van Multaltuli. Zie ook Alfred Birney (samenstelling) 400 jaar Indië in de Nederlandse letteren.
Veel minder bekend zijn de Indische detectiveromans. Onlangs las ik Parels voor Nadra van Joop van den Broek. Een logischerwijs wat ouderwetse detectiveroman, die ik vooral interessant vond vanwege de achtergrond van de Indische samenleving. Chaos in Djakarta en Heimwee naar Indië zijn latere boeken van Van den Broek.
Een Indische achtergrond hebben ook enkele speurdersboeken van Pim Hofdorp, zoals Sambals voor Sweelinck, dat speelt in de Indische gemeenschap in Den Haag.
Er zijn veel meer Indische detectiveromans, zoals dit overzicht laat zien.
Boeiend om via boeken terug te kijken naar ons koloniale verleden, dat in deze
tijden soms veel langer geleden lijkt dan een kleine zeventig jaar.
1